Nykursvísa

Nykurin letur sær klæði skera,
Harra mín –
tí hann vildi ein riddari vera.
Um summarið, tær allir fuglar syngja væl. –

Nykurin gongur í kirkjuna inn,
prestar hildu messur fimm.

Nykurin gongur á kirkjugólv,
prestar hildu messur tólv.

Elsa lítla smílir undir lín:
„Krist gevi, tann riddari hann var mín!“

Han trådte over skamler en og to:
„Else lille, giv mig tro!

Else lille, troloves mig!
Otte borger giver jeg dig.“

Else lille rækker hånden fra sig:
„jeg giver dig tro og følger dig.“

Der de komme i rosenlund,
da lyster Else lille at hvile en stund.

„Hør du, ridder, hvad jeg spør dig:
hvor ere de borge, du lovede mig?

„Eitt er í vatni, annað er í sjógv,
fært tú meg, tá hevir tú nógv.“

Elsa lítla lítir seg upp í fjøll:
„Eg meini, tú ert eitt nykartrøll.“

Nykurin leyp í vatnið út –
eftir stóð Elsa (lítla) við sorg og sút.

Nykurin leyp í vatnið kátur,
hálvur maður og hálvur bátur.

Skundaði hon so snarliga heim,
hon takkaði Gudi, hon fekk ikki mein

Góðu foreldur 

Hetta eru foreldrini(næmingarnir) til vetra-jólabólkin og vár-summarbólkin. (

Vetra-jólabólkurin

Durita, Eyð, Joan, Lív, Maria, Rósa , Tóra Jo

Bogi, Elian, Guttorm Jóan Levi, Kristian, Óðin

Vár- summarbólkurin

Ásla, Elisa, Katrin, Lydia, Mina, Tóra Ja., Brandur, Fríði, Karl, Mathias, Uni